گفتم بیام یه مطلبی رو با توجه به هفته ی دفاع مقدس بنویسم. میخوام مطلبم رو با یه خاطره شروع کنم. یه بار با یه سرباز زمان جنگ داشتیم با هم حرف می زدیم خاطره ای تعریف کرد که اگه هر ایرانی این خاطره رو بشنوه غیرتش به جوش میاد و طاقت نمیاره . طرف برام می گفت که زمان جنگ نزدیک یه دبیرستان دخترانه توسط نیروهای عراقی اسیر شده بودیم و دست هامون رو بسته بودن . نیروهای بعثی عراق امدن دخترا رو دستگیر کردن و مجبورشون کردن تا تمام لباس هاشون رو در بیارن حتی لباس زیرشون رو ، و اگه این کار رو نمی کردن با اسلحه محکم می زدن توی سرشون ! اونا هم از ترس مجبور به این کار میشدن و بعد در آخر سوار هلکوپترشون می کردن و به یه جای نامعلومی بردنشون . می گفت ما هم هیچ کاری نمی تونستیم بکنیم و برای همین داشتیم گریه می کردیم. میگفت درد خیلی بزرگی بود. خیلی بزرگ.
اینی که گفتم فقط یکی از جنایات رژیم بعثی صدام جنایتکار بود اونم یکی از شاید کمترین جنایتی که کرده بود. خودم برادر شهیدم وقتی جسد برادرم رو آوردن غیر از اینکه به سرش ترکش خمپاره اصابت کرده بود جسدش شیمایی هم شده بود. حتی اجازه ندادن مادرم فرزند شهیدش رو ببوسه چون شیمایی بود! خیلی ها الان جنگ رو یادشون رفته ! ظلم هایی که به این ملت شده رو یادشون رفته! میگن مگه ایران مستظعفه! یا آمریکا اصلاً در جریان جنگ علیه ایران نقشی نداشته! یادشون رفته وقتی ما وارد عراق شدیم آمریکا تحمل نکرد و ایران رو تهدید کرد و از صدام حمایت کرد! تا جایی که هواپیمای مسافر بری ایران رو زد. و به فردی که این کار رو کرد جایزه دادن ! بازم آمریکا نقشی نداشته؟!! یعنی ایران با این بدبختی هایی که سرش امده مستظعف نیست!؟
ما شهدا رو فراموش کردیم ! ما اعتقاداتمون رو فراموش کردیم ! ما رنج ها رو فراموش کردیم ! وای بر ما!