وقتی بچه بودم توی خونه که بودم بعضی از خانم های اقوام که می امدن خونه ی ما وقتی می دیدم جلوی من حجابشون رو رعایت نمی کنند احساس می کردم برای من ارزشی قائل نیستن دائم می گفتم کی میشه منم بزرگ بشم تا اینا برام ارزشی قائل بشن ولی حالا هم که بزرگ شدم آدمایی روتوی خیابون می بینم که نه تنها برای من و دیگر افراد جامعه ارزشی قائل نیستند بلکه برای خودشون هم ارزشی قائل نیستن چون با بی حجابی ارزش خودشون رو میار پایین .
چون با بی حجابی اونقدر ارزش خودشون رو میارن پایین که خودشون رو طئمه ی گرگ های ول گرد خیابونی می کنن. اون موقع فقط ارزششون به همین طئمه ی گرگ های ول گرد خیابونیه نه چیز دیگه.
کاش به جای اینکه در زندگی به غرایض حیوانی فکر می کردیم به عشق فکر می کردیم . اینجوری دیگه دوست داشتن واقعی رو فدای زیبایی های ظاهری نمی کردیم
فرناندو پسوا : ما با غریزه ی ج.ن.س.ی عشق نمی ورزیم، بلکه تحت شرایط احساسی دیگر عشق می ورزیم و در حقیقت این شرایط، همان احساس دیگر است
.من یادم هست وقتی به مدرسه می رفتم بعضی از مدارسی که در آن درس می خواندم بچه ها را مجبور می کردن که حتما باید در مدرسه باشند و در نماز جماعت شرکت کنند.یادمه اون روزا اگه کسی نماز نمی خوند تنبیهش می کردند در زمان خدمت سربازی هم همینطور بود یادمه اگه کسی نماز نمی خوند ممنوع الخروج میشد یا توی دادن مرخصی بهش گیر می دادند.یادمه از سر پست نگهبانی وقتی می امدم موقعه ی نماز که بود ما رو مجبور می کردن که حتما الان بریم نماز بخونیم با اینکه خیلی خوابمون می امد یادمه وضو که می گرفتم تا مسجد پادگان در حال راه رفتن اصلا خواب بودم و توی مسجد هم خوابم می برد و نمازم فایده ای نداشت تازگی شنیدم دیگه اونجا کسی رو که پست نگهبانی بوده مجبورش نمی کنن دیگه بره برای نماز اول وقت. نماز یه مسئله ی فردی در اسلام هست کسی که نماز نمی خونه فقط به خودش آسیب میزنه و آسیب های اون متوجه خودش میشه و آسیب اجتماعی در بر نداره یعنی مثل بی حجابی نیست که خواه نا خواه باعث فساد و فحشا در جامعه بشه . بلکه فقط به خودش آسیب می زنه. پس کسی حق نداره کسی رو مجبور بکنه که حتما نماز بخونه . توی بعضی از شرکت ها به کارگر ها میگن شما حق نداری اینجا نماز بخونی یا بهشون میگن روزه نگیر چون وقتی برای خوردن افطاری و سحری وجود نداره و اون ها هم مجبور میشن روزه نگیرن. یا نماز نخونن. به نظر من کسی حق نداره در یه جامعه ی اسلامی وقتی همه مسلمونن کسی رو از نماز و روزه منع کنه. اون ها حق دارن نماز بخونن و حق دارن روزه بگیرن.
امروز توی پیاده رو داشتم می رفتم دو تا دختر خانم هم جلوی من حرکت می کردن اونا فقط چند متر جلوی من تا چهارراه شهرمون حرکت کردند ولی توی راه هر کی بود به اونا متلک گفت چون خیلی بی حجاب بودن حرف های خیلی زشتی به اونا زدن اونم چند نفر. من واقعاً ناراحت شدم اونا اصلاً براشون مهم نبود و بیخیال بودن.واقعاً چه ارزشی داره آدما اینقدر خودشون رو کوچیک کنن؟ زیباییی چقدر ارزش داره؟ وقتی عزتی وجود نداره؟اگه یه کم با حجاب بودن چی میشد؟ اگه قراره کسی آدمو به خاطر زیبایی بخواد بهتره اصلاً نخواد. وقتی امنیتی وجود نداره وقتی آبرویی وجود نداره دیگه چه فایده ای داره؟ من خیلی از پسرا رو میشناسم که دنبال سوء استفاده از دخترای مردمن و بعد از مدتی که از اونا سوء استفاده کردن و با احساس دخترانه ی اونا بازی کردن اونا رو فراموش کردن و موقعه ی ازدواج کردنشون که شده رفتن با یکی دیگه ازدواج کردن که شاید هیچ ارتباطی با هیچ پسری نداشتن.کاش ما هیچ وقت عزّت رو فدای زیبایی ظاهری نمی کردیم عزّت رو فدای لحظات و لذّت های زودگذر نمی کردیم . وقتی ما خودمونو زیاد مشغول زیبایی های ظاهری کردیم زیبایی های واقعی رو فراموش می کنیم و اون موقع است که دیگه اونا معنایی ندارند و مردن. و احساس و علاقه ای وجود نداره. اون موقع بود که با خودم گفتم که اگه توی کشور ما حجابی وجود نداشت وضع از این که هست بدتر میشد و دیگه هیچ امنیتی وجود نداشت.چند سال پیش یادمه وقتی بچه بودم هر وقت توی شهرمون رفت و آمد داشتم از این چیزا نبود بی حجابی هم خیلی کمتر بود بیشتر خانم ها چادری بودن مرد ها هم با قیافه های عجیب و غریب نبودن. الان خیلی ها با قیافه هاشون باطنشون رو نشون می دن.
دین اسلام نمیگه علت حجاب اینه که به زن ها اعتماد نداره . اسلام به مرد های حوس ران و مریض اعتماد نداره از طرفی بی حجابی باعث میشه دیگر افراد حوس ران و مریض شوند.
اگه میشد همه ازدواج می کردن خوب بود چه از لحاظ روحی و چه از لحاظ جسمی آروم می شدند دیگه این مشکلات تا حدود زیادی بر طرف می شد. الان توی این وضعی که هست جوان مجرد اول به فساد کشیده میشه وقتی ام ازدواج کرد بازم آروم نمیشه و به کارش ادامه میده اینجوری خانواده ها هم به هم می پاشن طلاق پشت سر طلاق . فقر. فساد و فحشا.اعتیاد.دزدی. و هزار جور بدبختیه دیگه.
حرف آخر: از زشتی هایی که بعضی ها اونا رو زیبایی می نامند نفرت دارم.